Begin november 1975 is Boudewijn (opnieuw) op reis. Deze keer moet Boudewijn alleen naar Saoedi-Arabië vertrekken. Koningin Fabiola mag het vliegtuig in dat land niet aan de voorkant verlaten. Vrouwen moeten uitstappen via de achterdeur. Er wordt lang en intensief onderhandeld met de Saoedische autoriteiten om hierop een uitzondering te verkrijgen. Tevergeefs. Boudewijn had deze reis als protest ook kunnen schrappen. Dat gebeurt niet. De koning onderhield immers uitstekende relaties met Saoedi-Arabie. Er is nog een ander incident. De Saoedi’s willen geen joodse journalisten of medewerkers ontvangen. De perslui moeten in eerste instantie een doopbewijs overhandigen waaruit blijkt dat ze christelijk zijn. Ze weigeren dit. De Amerikaanse ambassade volgt de zaak op de voet op. ‘De trip wordt op voorhand overschaduwd door mogelijke joodse leden van het koninklijke gevolg’, staat in een vertrouwelijk Amerikaans bericht. Volgens een andere telex van de Amerikaanse ambassade aan de Secretary of State doet het Belgische ministerie van Buitenlandse Zaken een knieval voor de Saoedi’s. De Belgen verzekeren dat er ‘geen vijanden van Saoedi-Arabië in het gevolg van de koning aanwezig zijn.’ In Saoedi-Arabië kan Boudewijn zoals gebruikelijk niet echt genieten van het aangeboden spektakel. Er wordt voor hem op de laatste dag nochtans een fantastisch sabelgevecht opgevoerd. ‘Wanneer dit schijngevecht tot een climax opgedreven was, richtten alle Belgen hun blikken op de koning. Hij volgde deze koninklijke strijd met starre, afwezige blik,’ schrijft grootmaarschalk Herman Liebaers. De Amerikanen hebben het bezoek van Boudewijn uiteraard met argusogen gevolgd. Ze zijn niet te spreken over de pro-Palestijnse verklaring van Boudewijn en koning Khaled op het einde van de reis. Bovendien weten ze dat de twee koningen over de ‘Jeruzalemkwestie’ onderhandeld hebben. Nochtans ging het om een vertrouwelijk gesprek tussen de twee staatshoofden. Drie jaar later, in 1978, is koning Khaled van Saoedi-Arabië op bezoek in ons land. Volgens historicus Marc Reynebeau zijn de contacten tussen Boudewijn en de monarchie van Saoedi-Arabië ‘frequent’ en ‘hartelijk’. Begin mei is Khaled de persoonlijke gast van Boudewijn. De knieval van Boudewijn voor de Saoedi’s blijkt overigens nog eens bij de inhuldiging van de Grote Moskee in ons land. Een schitterende sculptuur van Jef Lambeaux, De Menselijke Driften, wordt eerst verwijderd om de moslims niet te storen. ‘De koning ging daar met grondwettelijke onverstoordheid op in zonder goed te beseffen wat dit alles eigenlijk inhield,’ schrijft Liebaers streng. De historiek van deze moskee is interessant. Na de verschrikkelijke brand in de Innovation van 1967 schonk Khaled’s voorganger koning Fayçal een grote som geld aan de slachtoffers van de brand. Hij annuleerde toen het diner en stortte de tegenwaarde in een speciaal fonds. In ruil kreeg Saoedi-Arabië van Boudewijn het erfpacht van de moskee v

1. Koning Boudewijn steunde wahabisme
Thierry Debels
@thierryd
1/8/15
Begin november 1975 is Boudewijn (opnieuw) op reis.
Deze keer moet Boudewijn alleen naar Saoedi-Arabië
vertrekken. Koningin Fabiola mag het vliegtuig in dat
land niet aan de voorkant verlaten. Vrouwen moeten
uitstappen via de achterdeur. Er wordt lang en intensief
onderhandeld met de Saoedische autoriteiten om hierop
een uitzondering te verkrijgen. Tevergeefs. Boudewijn
had deze reis als protest ook kunnen schrappen. Dat
gebeurt niet. De koning onderhield immers uitstekende
1

2. relaties met Saoedi-Arabie.
Er is nog een ander incident. De Saoedi’s willen geen
joodse journalisten of medewerkers ontvangen. De
perslui moeten in eerste instantie een doopbewijs
overhandigen waaruit blijkt dat ze christelijk zijn. Ze
weigeren dit. De Amerikaanse ambassade volgt de zaak
op de voet op. ‘De trip wordt op voorhand overschaduwd
door mogelijke joodse leden van het koninklijke gevolg’,
staat in een vertrouwelijk Amerikaans bericht. Volgens
een andere telex van de Amerikaanse ambassade aan de
Secretary of State doet het Belgische ministerie van
Buitenlandse Zaken een knieval voor de Saoedi’s. De
Belgen verzekeren dat er ‘geen vijanden van Saoedi-
Arabië in het gevolg van de koning aanwezig zijn.’ In
Saoedi-Arabië kan Boudewijn zoals gebruikelijk niet
echt genieten van het aangeboden spektakel. Er wordt
voor hem op de laatste dag nochtans een fantastisch
sabelgevecht opgevoerd. ‘Wanneer dit schijngevecht tot
een climax opgedreven was, richtten alle Belgen hun
blikken op de koning. Hij volgde deze koninklijke strijd
met starre, afwezige blik,’ schrijft grootmaarschalk
Herman Liebaers. De Amerikanen hebben het bezoek
van Boudewijn uiteraard met argusogen gevolgd. Ze zijn
niet te spreken over de pro-Palestijnse verklaring van
Boudewijn en koning Khaled op het einde van de reis.
Bovendien weten ze dat de twee koningen over de
‘Jeruzalemkwestie’ onderhandeld hebben. Nochtans ging
het om een vertrouwelijk gesprek tussen de twee
staatshoofden.
Drie jaar later, in 1978, is koning Khaled van Saoedi-
Arabië op bezoek in ons land. Volgens historicus Marc
Reynebeau zijn de contacten tussen Boudewijn en de
monarchie van Saoedi-Arabië ‘frequent’ en ‘hartelijk’.
2

3. Begin mei is Khaled de persoonlijke gast van Boudewijn.
De knieval van Boudewijn voor de Saoedi’s blijkt
overigens nog eens bij de inhuldiging van de Grote
Moskee in ons land. Een schitterende sculptuur van Jef
Lambeaux, De Menselijke Driften, wordt eerst
verwijderd om de moslims niet te storen. ‘De koning
ging daar met grondwettelijke onverstoordheid op in
zonder goed te beseffen wat dit alles eigenlijk inhield,’
schrijft Liebaers streng.
De historiek van deze moskee is interessant. Na de
verschrikkelijke brand in de Innovation van 1967 schonk
Khaled’s voorganger koning Fayçal een grote som geld
aan de slachtoffers van de brand. Hij annuleerde toen het
diner en stortte de tegenwaarde in een speciaal fonds. In
ruil kreeg Saoedi-Arabië van Boudewijn het erfpacht van
de moskee van het Jubelpark. Het gebouw is een
overblijfsel van de wereldtentoonstelling van 1897: het
Panorama van Caïro.
Het jaar daarop beslist Fayçal dat zijn land zal instaan
voor de volledige financiering van de bouw- en
renovatiewerken van dit nieuwe Islamitisch en Cultureel
Centrum van België opdat deze zou dienen als ‘vuurtoren
van de islam in Europa’. De Belgische regering erkent
het Islamitisch Centrum ook als vertegenwoordiging van
de islam en de moslims in België.
Kritische waarnemers merken op dat Saoedi-Arabië via
deze moskee erin zal slagen om het wahabisme naar
België te exporteren. Sommigen nemen het Boudewijn
vandaag nog erg kwalijk.
3