Το τέλος του Ανατολικού Ρωμα"ικού Κράτους συνδυάζεται με την εμφάνιση του τουρκικού φύλου των Οθωμανών, που έμελλε να γίνει ο δήμιος της παλιάς κραταιάς δύναμης.
3. Οι νομάδες Οθωμανοί Τούρκοι προέρχονταν από την Κεντρική Ασία.
Ωθούμενοι από τους Μογγόλους, μετακινήθηκαν προς τα δυτικά και
εγκαταστάθηκαν κοντά στην Προύσα (1281).
Ιδρυτής του Οθωμανικού κράτους θεωρείται ο Οσμάν ή Οθμάν (1289-
1326), ο οποίος έκανε τις πρώτες κατακτήσεις, ύστερα και από τη διάλυση
των βυζαντινών ακριτικών σωμάτων μετά το 1261.
Η πρώτη νικηφόρα σύγκρουση του Οσμάν με τα βυζαντινά στρατεύματα
έγινε το 1301 κοντά στην Προύσα.
6. Η οργάνωση του κράτους επιτεύχθηκε κατά το 14ο αιώνα από τους
σουλτάνους Ορχάν και Μουράτ Α', που κατέλαβαν σημαντικά εδάφη
της βυζαντινής Μ. Ασίας.
Η θρησκευτική ανεκτικότητα που επέδειξαν οι Τούρκοι έναντι των
αγροτικών χριστιανικών πληθυσμών διευκόλυνε την ενσωμάτωσή
τους στην οθωμανική κοινωνία.
7. (τουρκ. Orhan Gazi 1281; - Μάρτιος 1362
Μουράτ Α΄ 29 Ιουνίου 1326 – 28 Ιουνίου 1389)
8. Στρατιωτικές μεταρρυθμίσεις:
1. Το σώμα των νομάδων εθελοντών ιππέων σταδιακά αντικαταστάθηκε
από ιππείς-τιμαριούχους.
2. Το σώμα των ιππέων τιμαριούχων είχε ως αντίβαρο και συμπλήρωμα
το σώμα των γενιτσάρων, αποτελούμενο από εθελοντές μισθοφόρους ή
στρατιώτες στρατολογούμενους με τη βία από τους χριστιανικούς
πληθυσμούς. Οι γενίτσαροι αποτέλεσαν ανεξάντλητη πηγή διοικητικών
υπαλλήλων και στρατιωτών.
Ο Ορχάν ήταν ο πρώτος Οθωμανός εμίρης που περιβλήθηκε τον
αυτοκρατορικό τίτλο του σουλτάνου μετατρέποντας έτσι το κράτος από
ποιμενικό σε σύγχρονο οργανωμένο.
9. Το παιδομάζωμα (τουρκικά: devşirme,
ντεβσιρμέ) ήταν οθωμανική πρακτική
απαγωγής νέων αγοριών, κυρίως
χριστιανών των Βαλκανίων, με σκοπό
την ανατροφή τους ως στρατιωτών ή
τη στελέχωση υπηρεσιών του
σουλτάνου.
Λεγόταν και «παιδολόγι» ή
«γενιτσαριά».Ήταν κεντρικά
οργανωμένη διαδικασία και
εμπνευστής του υπήρξε ο Καρά Χαλίλ
Πασάς, μεγάλος βεζίρης επί σουλτάνου
Μουράτ Α΄ (βασ. 1359-1389)
11. Κατά την τελευταία εκατονταετία της ζωής του το Βυζάντιο ήταν σε
απελπιστική κατάσταση, αφού είχε ακρωτηριαστεί εδαφικά και είχε
καταρρεύσει οικονομικά.
Ο Ορχάν πρώτος (1354) και αργότερα ο Μουράτ (1361-1389)
κατέκτησαν ευρωπαϊκές περιοχές (χερσόνησος Καλλίπολης και
Θράκη), όπου μεταφέρθηκε (στην Αδριανούπολη) η πρωτεύουσα του
κράτους των Οθωμανών (περί το 1365).
Η νέα κατάσταση αναγνωρίστηκε και από τους Βούλγαρους και
τους Σλάβους αλλά και από το Βυζάντιο.
13. Στη μάχη του Κοσσυφοπεδίου (1389) οι Σέρβοι ηττήθηκαν από τις
υπέρτερες οθωμανικές δυνάμεις και αναγκάστηκαν να αναγνωρίσουν
την επικυριαρχία του σουλτάνου.
Ο σουλτάνος ήταν σε θέση να επιβάλλει απόλυτα τη θέλησή του στα
πράγματα του βυζαντινού κράτους.
Τα σύνορα της οθωμανικής κυριαρχίας έφθαναν ήδη στο Δούναβη,
ενώ το Βυζάντιο είχε συρρικνωθεί απελπιστικά.
19. Έτσι πέθανε ο σουλτάνος Μουράτ Α΄
«Λίγο πριν από τη μάχη του Κοσσυφοπεδίου, ο σουλτάνος Μουράτ
Α΄ με κήρυκες διαλάλησε ότι θα έδινε χάρη, χρήματα και τίτλους
στους αντιπάλους που θα λιποτακτούσαν από το στρατό τους.
Ένας Σέρβος μαχητής τότε προσποιήθηκε το λιποτάκτη και ζήτησε
να δει το σουλτάνο στη σκηνή του, για να του φανερώσει κάποιο
μυστικό. Καθώς όμως έσκυψε κοντά του, έσυρε το κρυμμένο
ξιφίδιό του και τον σκότωσε. Οι Τούρκοι κράτησαν μυστικό το
θάνατό του ως το τέλος της μάχης, που την κέρδισαν. Τη θέση του
Μουράτ Α΄, μετά το θάνατό του, πήρε ο γιος του Βαγιαζήτ ».
Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Εκδοτική Αθηνών (διασκευή)